Yazılı Düşünüyorum, bir düşünce yazısıdır. İçimden geçen soruların, bulunması gerekmeyen cevapların kayıtlı tutulduğu bir yerdir. Kimseye bir faydası olmayabilir, herkese faydalı da olabilir. İlk adımda şu olaylar bir geçsin diyorum.

İnsan hayatı bir koşuşturmadan ibarettir. Doğar, yürümeye çalışır. Yürür, konuşmaya çalışır. Anlamaya, anlatmaya çalışır. Okula başlar, bitirmeye çalışır. Bitirir istediği bir işe girmeye çalışır. İstediği işe girer, hayatını istediği gibi yaşamaya çalışır. Hayatına birileri girer, uyumlanmaya çalışır. Kendi ailesini kurmaya çalışır. Refah seviyesini istediği hale getirmeye çalışır. Çocuk sahibi olmak ister. Çocukları olduktan sonra o çocuk için bu koşuşturmanın en az yorucu hale gelmesi için o koşuşturmacaya yardımcı ve şahit olmaya çalışır.

Herkes için bu geçerli midir, tabii hayır. Araya başka koşuşturmaları giren ya da bu koşuşturmalardan çok uzakta yaşayan insanlarda vardır. Ancak büyük bir çoğunluk için bu geçerlidir. Bazıları için eklemeler, bazıları için çıkarmalar yapılabilir.

Sürekli bir şeyleri atlatmaya çalışan insan, bir şeyleri atlatana kadar işleri sıkıştırma, hızlı karar alma, isteklerini arka plana koyma gibi bazı yetkinlikler kazanabilir.

Bu telaşın içerisinde durup kendine bakmayı, durumu değerlendirmeyi, duygu ve düşüncelerini tartmayı göz ardı edebilir. Kendine bakmayan, duygu ve düşüncelerini tartmadan gelişi güzel yaşamak ise bazı sorunlarla karşılaşmasına sebep olabilir.

Bu koşuşturmalar zaman zaman çok sıklıkla, zaman zaman daha aralıklı olabilir. Ancak sürekli bir koşuşturma içerisinde olacağımız belliyse sahi ne zaman duracağız?

Ne zaman dünün yaşanmışlığını, bugünün telaşını, yarının planlamasını bir kenarı bırakabileceğiz? Tamamen bile değil, şöyle sessiz, sakince azıcık birazcık.

Dijital Olmanın Koşuşturması

Ben yaş olarak dijital sürece geçişin tam ortasında doğdum. Küçüklüğüm dijitalleşmenin başı olarak adlandırılabilecek yıllarda geçirdim.

Dijitalleşen hayatlarımız ile artık daha fazla koşuşturmaya çalışıyoruz bunun farkında mısınız?

Güzel bir yer geziyoruz, güzel bir şey görüyoruz daha bunu içselleştirmeden, sana olan duygularını düşünmeden insanlarla paylaşmaya, beğeniler, dönüşler almaya çalışıyoruz.

Giyiniyoruz, süsleniyoruz daha aynada kendimize bir dakika bakmadan hemen bir fotoğraf paylaşıyoruz, yine beğeniler ve yorumlar alıyoruz.

Şehirde, ülkede, dünyada bir olay yaşanıyor ve daha olayı anlamaya çalışmadan, okumadan, izlemeden, düşünmeden hemen paylaşımlar yapmaya başlıyoruz.

O an içerisinde bulunduğunuz koşuşturmaca neyse eğer o koşuşturmanın yanı sıra bir de bu koşuşturmayı dijitalleştirme çabası ekleniyor.

Şu Olaylar Bir Geçsin

Okul bir başlasın, vizeler bir bitsin, finaller bir bitsin, okul bir bitsin, staj bir bitsin, şu hafta bir bitsin, şu yasaklar bir bitsin, şu yaz bir geçsin..

Sevgili okur, yazılı düşünüyorum: okul başlayınca vizeler de başlayacak, onlar bitince finaller başlayacak, okul bitince staj başlayacak, o bitince iş başlayacak o da bitince bitmek bilmeyen haftalar başlayacak, yasakların biri bitecek diğeri başlayacak, bu yaz bitecek, bir daha yaz gelecek..

Yani velhasıl kelam ertelemekten, kenarı koymaktan, bir şeyleri atlatıp öyle yaparım demekten vazgeçmek gerekiyor. Çünkü şu olaylar geçtiğinde yeni olaylar başlıyor olacak. Çünkü bizler birer insanız ve ne kadar şükür etmeye çalışsak bile doğamızda daha fazlasını elde etme isteği var. Ayrıca hayatında bizi sokacağı farklı deneyimler bulunuyor.

Yazılı Düşünüyorum

Ne hayatın bizi bekleyeceği kadar değerliyiz ne de kendimizi hayatın dertleri arasında önemsemeyecek kadar değersiz.

Sevgili ben, yaşadığın tüm dertler, sorunlar, problemler o an için hayatının en önemli konuları haline geliyor. Her şeyi, hatta kendini bile kenarı bırakabiliyorsun. Bunu yapma. Önceden yaşadığın problemleri gözünün önüne getirsene, neleri atlatmadın? Neler geçmeyecek dedin ve geçti? Bu sefer olmayacak dediğin kaç şey oldu? Bunu bir atlatayım dediğin ve atlattıktan sonra o atlattığın şeyin aslında fragman bile olmadığını gördüğün kaç an yaşadın?

En sorun yaşadığın, çaresiz kaldığın anlarda bunları hatırla. Bunları aklının bir ucundan çıkarmamakla beraber, ara ara da çıkartıp kenarı koymaya bak. Tıpkı bahar temizliği gibi, hava aldırır gibi. Hava aldır, düşüncelerine, koşuşturmalarına, sorunlarına, hayatın tüm gayelerine.

Çünkü hava almazsa güve yapıyor, bozuluyor, kokuyor, sorun yaratıyor. Ne kadar zor olduğunu biliyorum sorun yaşadığın anlarda bir şeyleri kenarı bırakabilmenin ama saydıklarımın hangisi kolay ki?

Şu an hayatının zor bir evresindesin, bilmeni isterim. Çok şeyle uğraşıyor, hiç bir şeyle uğraşmıyorsun. Çok şey yapıyor, bir şeyler yapmıyor gibisin. Çok istiyor ama ulaşamıyor gibisin. Her şey burada ama hiç bir şey yok gibi. Anlamlandıramıyor, anlaşılamıyorsun belki de. Koşuşturuyorsun sağa sola deli danalar gibi ama nereye gittiğini bilmeden. Bahar temizliği yapmayı, havalandırmayı pek ihmal ettiğin bir süreçten geçiyorsun. Neyse şu olaylar bir geçsin, yapacağına eminim 🙂

Sevgili sen, şu an bir koşuşturma içerisinde bunları okuyabiliyorsan eğer bir stajdan çıktıysan ve memleketine dönüyorsan, bir otobüste bir yerlere gitmeye çalışıyorsan, memleketinden okula yola çıktıysan, yurduna yerleşmiş okulu bekliyorsan, bir Pazartesi sabahı Cuma’ya koşuyorsan ya da herhangi bir sürecin içerisindeysen dur, evet dur.

Dur derken araba durmayacak, zaman akışına devam edecek ama sen koşturmayı bir anlığına bırak. Kendisi aksın ve ne yaptığını sor kendine, kaç yaşındasın, nereden geliyorsun, nereye gidiyorsun, şu an ne yapıyorsun? Gerektiğinde kendine gereken değeri veriyor musun? Peki ailene ve çevrendekilere verebiliyor musun? Peki sorunları bir şekilde atlatıyor ama arkada büyük yığınlar bırakıyor musun? Bu yığınlar biriktiğinde nereye dökeceksin? Ne yaparak bunlardan kurtulabileceksin? Koşuşturdukça, erteledikçe olayların senin için etkisi azalacak mı? Görmezden gelebilecek misin?

Koşturmaca hep devam edecek ama sen hep var olabilecek misin? Daha sonra değil, şu an yapman gereken şeyler var mı senin için?